એક હતો રેઈનકૉટ

એક હતો રેઈનકૉટ
ને આપણે બે !
પછી એક ટીપું પછી સહેજ ઝરમર
પછી મન મૂકી
વરસી પડ્યો મેહ.
તું જ ઓઢને !

‘તારેજ ઓઢવો પડશે’ એવો
હુકમ કીધો આ જહાંપનાએ ને
બદતમીજીની હદ આવી ગઈ.

‘હું નહીં તમેજ ઓઢો’ એવી
હઠ લીધી તે નૂરજહાંએ.

હું નહીં હું નહીં કરતાં આપણે
કેટલું નાહ્યાં! કેટલું નાહ્યાં !
યાદ છે તને ?

સારું થયું ને ? કે…
બે હતા આપણે
ને રેઈનકૉટ એક !