નાનપણમાં બોરાં વીણવા જતા.કાતરા પણ વીણતા.કો’કની વાડીમાં ઘૂસી ચીભડાં ચોરતા.ટેટા પાડતા.બધા ભાઇબંધોપોતાનાં ખિસ્સામાંથીઢગલી કરતા ને ભાગ પાડતા--આ ભાગ ટીંકુનો.-આ ભાગ દીપુનો.-આ ભાગ ભનિયાનો, કનિયાનો…છેવટે એક વધારાની ઢગલી કરી કહેતા-‘આ ભાગ ભગવાનનો !’
સૌ પોતપોતાની ઢગલીખિસ્સામાં ભરતા,ને ભગવાનની ઢગલી ત્યાં જ મૂકીરમવા દોડી જતા.
ભગવાન રાતે આવે, છાનામાનાને પોતાનો ભાગ ખાઇ જાય-એમ અમે કહેતા.
પછી મોટા થયા.બે હાથે ઘણું ય ભેગું કર્યું ;ભાગ પાડ્યા-ઘરના, ઘરવખરીના,ગાય, ભેંસ, બકરીના.અને ભગવાનનો ભાગ જુદો કાઢ્યો ?
રબીશ ! ભગવાનનો ભાગ ?ભગવાન તે વળી કઇ ચીજ છે ?
સુખ, ઉમંગ, સપનાં, સગાઇ, પ્રેમ-હાથમાં ઘણું ઘણું આવ્યું…
અચાનક ગઇ કાલે ભગવાન આવ્યા;કહે : લાવ, મારો ભાગ…
મેં પાનખરની ડાળી જેવામારા બે હાથ જોયા- ઉજ્જ્ડ.એકાદ સુકું તરણું યે નહીં.શેના ભાગ પાડું ભગવાન સાથે ?આંખમાં ઝળઝળિયાં આવ્યાં,તે અડધાં ઝળઝળિયાં આપ્યાં ભગવાનને.
વાહ !- કહી ભગવાન મને અડ્યા,ખભે હાથ મૂક્યો,મારી ઉજ્જ્ડતાને પંપાળી,મારા ખાલીપાને ભરી દીધો અજાણ્યા મંત્રથી.
તેણે પૂછ્યું : ‘કેટલા વરસનો થયો તું’‘પચાસનો’ હું બોલ્યો’અચ્છા…’ ભગવાન બોલ્યા : ‘૧૦૦ માંથીઅડધાં તો તેં ખરચી નાખ્યાં…હવે લાવ મારો ભાગ !’ને મેં બાકીનાં પચાસ વરસટપ્પ દઇને મૂકી દીધાં ભગવાનના હાથમાં !ભગવાન છાનામાના રાતે એનો ભાગ ખાય.
હું હવે તો ભગવાનનો ભાગ બની પડ્યો છું અહીં.જોઉં છું રાહ-કે ક્યારે રાત પડેને ક્યારે આવે છાનામાના ભગવાનને ક્યારે આરોગે ભાગ બનેલા મનેને ક્યારે હું ભગવાનનાં મોંમાં ઓગળતો ઓગળતો…
- રમેશ પારેખ
No comments:
Post a Comment